Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Για τις εξεγέρσεις στις φυλακές 2008.


Η ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ ΘΑ ΕΥΤΥΧΗΣΕΙ ΟΤΑΝ Ο ΤΟΙΧΟΣ
ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ

ΑΠΡΙΛΗΣ ΄07
Ενάντια στη καθημερινή πραγματικότητα των φυλακών, αυτή της εξαθλίωσης, του εξευτελισμού και της ταπείνωσης κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας οι κρατούμενοι των περισσότερων φυλακών της χώρας εξεγείρονται στις 23 Απρίλη.
Τα αιτήματα τους αφορούν τόσο σε νόμους περί ποινών, όσο και τις συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες διαβίωσης (υπερπληθυσμός των φυλακών, ελλιπής διατροφή, απουσία στοιχειωδών δυνατοτήτων υγιεινής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ανεπαρκή επισκεπτήρια, δύσκολη επικοινωνία, συνεχείς θανάτους- δολοφονίες κρατουμένων).
Οι εξεγερμένοι κρατούμενοι αντιμετωπίζονται με τον πλήρη αποκλεισμό από τον έξω κόσμο, ενώ τα ΜΑΤ εισβάλουν στις περισσότερες φυλακές. Ακολουθούν ξυλοδαρμοί, δακρυγόνα και πυροβολισμοί με πλαστικές σφαίρες. Η κατασταλτική επιχείρηση συνεχίζεται μήνες μετά με μεταγωγές, ξυλοδαρμούς, απειλές, πειθαρχικές ποινές και απομονώσεις, με στόχο φυσικά την τρομοκρατία και την αποτροπή μιας νέας εξέγερσης.
ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΄08
16 μήνες μετά τον αναβρασμό στις φυλακές της χώρας κανένα αίτημα δεν έχει ικανοποιηθεί. Η φυλακή συνεχίζει να επιβεβαιώνει τη λειτουργία της ως αποθήκη ψυχών. Οι φυλακισμένοι στέλνουν εκ νέου τα αιτήματα τους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης –που εκ νέου τα αγνοεί- ενώ ανακοινώνουν ότι από τις 3 Νοέμβρη προχωρούν σε αποχή συσσιτίου που θα εξελιχθεί σε απεργία πείνας.
Αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό, ανακτούν τον έλεγχο του σώματος τους, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται την καταπόνηση του ή ακόμα την εξόντωσή του. Αντιβαίνουν στην κανονικότητα και στην πειθαρχία που είναι επιβεβλημένη μέσα στις φυλακές. Το σώμα που φυλακίζεται αποτελεί εργαλείο στα χέρια του «σωφρονιστικού συστήματος». Από το καθημερινό επιβεβλημένο πρόγραμμα μέχρι τη συρρίκνωση του ατομικού χώρου, το σώμα ελέγχεται και μεταπλάθεται με σκοπό να υποβάλλεται διαρκώς μια σχέση υποταγής- εκμετάλλευσης.
Στόχος της φυλακής δεν είναι η «κοινωνική επανένταξη» αλλά η επιβολή των αρχών του συστήματος και η καθυπόταξη του ατόμου σε αυτές. Αρχές που προασπίζουν τα συμφέροντα των εξουσιαστών, διαιωνίζοντας και «εντός των τοιχών» τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, στο σύνολο περίπου 13.000 κρατουμένων, στην Ελλάδα, οι 4.809 είναι μετανάστες, οι 4.635 κατηγορούνται για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών ενώ 3.068 είναι υπόδικοι είτε για πολιτικούς λόγους είτε για χρέη.
Εμείς δε μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των ανυπότακτων φυλακισμένων. Δε χρειάζεται να συμφωνούμε με κάθε λέξη ή πράξη. Αναγνωρίζοντας τον κόσμο στον οποίο ζούμε ως βίαιο, ως ένα κόσμο εκμετάλλευσης κι ανισοτήτων δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να απαντήσουμε σε διλήμματα ενοχής-αθωότητας, παρανομίας-νομιμότητας. Θεωρούμε τον αγώνα των έγκλειστων δίκαιο και θα είμαστε δίπλα τους μέχρι την καταστροφή των φυλακών.
Από τις 3-11, 128 από τους 132 ανήλικους που κρατούνται στις φύλακες ανηλίκων Βόλου βρίσκονται σε απεργία πείνας.
«Στην αδιαλλαξία των ΄΄πολιτισμένων΄΄ αξιωματούχων θα προτάξουμε το πάθος για την ελευθερία όπως οφείλει κάθε αληθινός εξεγερμένος. Στις αποστολές κατασταλτικών μονάδων στις φυλακές με τα πράσινα ρούχα & τα μαύρα ρούχα θα παρατάξουμε τα στήθη μας & την ίδια τη ζωή μας αν χρειαστεί & υπενθυμίζουμε πως όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες» Θ.Κ. (κρατούμενος στις φυλακές Ιωαννίνων)

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

e-mail Βόλος, Νοέμβριος ΄08
kiklos_anatr-p@yahoo.gr


Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

κείμενο για τη δίκη συντρόφου - ιούνης 2008

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ


ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
ΤΩΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ»

16/08/06 ο 29χρονος Μελέτης Χατζέλας, καθώς εργαζόταν στη Χαλυβουργία Θεσσαλίας (ένα εργοστάσιο που όποιος μπει, θα αντικρίσει εικόνες που θα του θυμίσουν τη κόλαση από γκραβούρες του μεσαίωνα), πέφτει μέσα σε δεξαμενή επεξεργασίας λυμάτων. Ο Μελέτης βρέθηκε δύο ημέρες αργότερα όταν συνάδελφοι του, είδαν μέσα στη δεξαμενή να επιπλέει το χέρι του. Μέσα στη δεξαμενή βρέθηκαν και οι προστατευτικές σκάρες που την κάλυπταν και υποχώρησαν, ενώ θεωρείται πως στο θάνατο του εργάτη συνετέλεσαν και τα προστατευτικά κιγκλιδώματα που είχαν πολύ μικρό ύψος.


Αναζητώντας τις αιτίες των εργατικών ατυχημάτων, θα ήταν επιφανειακό να τις αναγνωρίσουμε στην αμέλεια των εργατών, εκεί που συνήθως καταλήγουν οι αποφάσεις των δικαστηρίων μέσα από τα παράθυρα των νόμων. Έχοντας βέβαια και οι ίδιοι κάποιο μερίδιο ευθύνης, η επιφάνεια της ουσίας δεν παύει να ισοδυναμεί με την άγνοια.


Τα ήδη ελλιπή μέτρα ασφαλείας που δεν εφαρμόζονται, τα απάνθρωπα εξαντλητικά ωράρια που επιβάλλονται, η προσπάθεια επίτευξης του μεγαλύτερου κέρδους με το χαμηλότερο κόστος, οι συνεχώς αυξανόμενες ταχύτητες παραγωγής-κερδοσκοπίας των αφεντικών-εκμετάλλευσης και πίεσης των εργατών, το συναίσθημα της μονοτονίας ως αποτέλεσμα της εξειδίκευσης, καθώς και η ίδια η φύση της μισθωτής εργασίας (η εκτέλεση ενός συγκεκριμένου παραγωγικού καθήκοντος, με τη μορφή του καταναγκασμού και της υποχρέωσης), είναι παράγοντες που οδηγούν στο να γίνεται λόγος για δολοφονίες εργατών.


Την ώρα που δουλειά των καθεστωτικών συνδικάτων είναι να μετατρέπουν τους νεκρούς σε αριθμούς και στατιστικές, να ξεσπούν οργισμένα μόνο μπροστά στις κάμερες και να αποκοιμίζουν τους εργαζόμενους πετώντας τους ψίχουλα ξεφτίλας (του 1-3-5%) από το τραπέζι που συντρώγουν με τους επιχειρηματίες, ανθρώπινες ζωές αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα γρανάζια…όταν είναι γεγονός πως περισσότερο συμφέρει τα αφεντικά να πληρώνουν (όταν πληρώνουν) κάποιες αποζημιώσεις για νεκρούς ή σακατεμένους παρά να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, αφού για να συμβεί αυτό θα πρέπει να «ξοδέψουν» ένα μεγάλο μέρος των σημερινών κερδών τους. Ο μόνος δολοφόνος των εργατών είναι το κέρδος και κέρδος σημαίνει χαμογελαστά αφεντικά, απλήρωτες υπερωρίες, εργολάβοι, επενδυτές, τράπεζες και πολιτικές συμφωνίες.



ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Η ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Θέτοντας σαν δεδομένα τα παραπάνω γεγονότα, μια συνέλευση ατόμων με διαφορετική καθημερινότητα αποφασίζει να αναλάβει το μερίδιο της κοινωνικής ευθύνης που της αναλογεί, παρεμβαίνοντας συμβολικά στο κάτεργο της χαλυβουργίας. Πετάχτηκαν μπογιές στα φυλάκια, μοιράστηκαν κείμενα, γράφτηκαν και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από το κράτος και το κεφάλαιο. Καλέστηκε όμως και να απαντήσει, στο ένστικτο της διαρκούς αναισθησίας, ενός ρουφιάνου της εργοδοσίας, ο οποίος επιτέθηκε απρόκλητα. Έπειτα κάνει μήνυση σε έναν από τη συνέλευση για σωματική βλάβη, την οποία αποσύρει μετά από δύο ημέρες.

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ

Η ΔΙΩΞΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

Η ιστορία όμως δε σταματά εκεί. Η αστυνομία συνεχίζει τη δουλειά της, ως προστάτης των συμφερόντων των αφεντικών και ασκεί αυτεπάγγελτη δίωξη.


Ζώντας σε μια περίοδο σταδιακής απομάκρυνσης του κράτους από κάθε οικονομική δραστηριότητα και μετατροπής των πολιτικών, σε μισθωτούς μάνατζερ των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών, παρατηρείται και η αδυναμία συνδυασμού της ανάπτυξης με τη κοινωνική δικαιοσύνη. Τα χέρια του κράτους, έχουν να σηκώσουν το βάρος της ειρηνικής λειτουργίας του μηχανισμού της ελεύθερης αγοράς. Στόχος του επομένως, είναι και η διασφάλιση της δημόσιας τάξης, της απόλυτης υποταγής στην κεφαλαιοκρατική εξουσία ή αλλιώς η ποινικοποίηση των αντιστάσεων.


Έτσι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο στόχος της δίωξης είναι διπλός: α) να διατηρήσουν το σύντροφο σε καθεστώς ομηρίας, τόσο κατά τη διάρκεια εκκρεμότητας της δίκης, όσο και σε περίπτωση που η απόφαση του δικαστηρίου είναι καταδικαστική και β) η τρομοκράτηση των αντιστεκόμενων και όλων αυτών που επιλέγουν τους δρόμους της άμεσης δράσης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης.



ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Η ιστορία του κράτους και του καπιταλισμού, είναι ιστορία καταπίεσης και ανισότητας, εκμετάλλευσης και οικοκτονίας. Είναι ιστορία μαζικών δολοφονιών. Ο πολιτισμός τους, είναι η εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων σχέσεων, η υπερκατανάλωση και το κέρδος. Η κουλτούρα τους, είναι η διαρκής αναισθησία, η απόλυτη υποταγή και η ποτισμένη με αίμα συναίνεση. Στόχος τους είναι η δημιουργία ανθρωποειδών, που θα εξαντλούν την ύπαρξη τους, στην ικανοποίηση εξουσιαστικά κατασκευασμένων «αναγκών», χωρίς προσπάθειες αυτοκαθορισμού, σε ένα οργουελιανό κενό ιστορικής μνήμης.

ΜΑΤΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΕΤΣΙ…



ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ



ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ


ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

                                                                                κύκλος ανατρεπτικών προθέσεων

Αφίσα για φυλακισμένους αγωνιστές - φθινόπωρο 2008

Αφίσα για τη δίκη συντρόφου - ιούνης 2008